شکــر خــدا دیــدم بهــار اهــل دیـن را           مهــمــانــی مــاه امیــرالمــومنــیــن را

اهل مناجــات و دعــا گــرد هــم آیـیــد           ســازید از نــور دعــا روشن زمین را

هــر دل مدد گیرد ز ســوز ناله هـاتان           سـرکــوب سازد فتنــۀ نـفـس لعیــن را

یا رب به من از سفره ات ته مانده ای دِه           در میهمانی ات ببخش این بدتــرین را

نیت نمــودم بعد از این ننگــت نبــاشم           یا رب مدد کن عبد با زشتی قــرین را

آلــوده تــر از من تو مهمــانی نــداری          هرگــز ندیــدی روسیــاهی اینچنین را

گــر با نـگــاه رحـمـت تو پــاک گردم           شــاید بـبـیـنم جــلــوۀ مهتــاب دیــن را

من بــا هــمــه آلــودگــی اربــاب دارم          دست تــوســل دارم این حبل المتین را

تا میــهمــان سفــرۀ مــولا حــســیــنــم          دیگر نخواهم روضــۀ خُــلد بــرین را

ارباب دل ، شــاه شهــیــد کـربــلایــی          او می خرد اشک محبِّ دل غمیــن را